De geliefde Gruyèrekaas is traditioneel afkomstig uit de regio Gruyère in Zwitserland en Frankrijk, waar hij zijn oorsprong vindt. Deze traditie, in combinatie met de locatie waar de kaas wordt geproduceerd, heeft ertoe geleid dat de kaas in Europa een beschermde naam heeft. Dankzij de normen die de producenten volgen, kreeg de Gruyère in 2011 een aanduiding van de Europese Unie als soortnaam, waarmee werd gecertificeerd dat hij afkomstig was uit de Zwitserse Gruyère, een specifieke regio, net zoals Champagne, Kalamata olijfolie en Feta kaas. In 2013 kreeg de Franse Gruyère een beschermd label om aan te tonen dat hij wordt gemaakt van de melk van bergkoeien uit een specifieke regio. Het Europese merkenrecht beschermt die typische geografische herkomstbenamingen, zoals Champagne, Kalamata olijfolie, Parma ham en Feta kaas.
Maar het Amerikaanse Hof van Beroep in Virginia, USA oordeelde laatst dat het Gruyère-label voor elke kaas kan gelden – of hij nu wordt gemaakt bij de Frans-Zwitserse grens of in Wisconsin, USA. De reden: “Kaasconsumenten in de Verenigde Staten begrijpen ‘GRUYERE’ als een verwijzing naar een soort kaas, waardoor de term een soortnaam wordt”, aldus het in Virginia gevestigde U.S. Court of Appeals for the Fourth Circuit in hun uitspraak. Men vond dat GRUYERE voor de Amerikaanse koper vooral een kaassoort betekent (zoals brie, swiss, parmezaan of mozzarella), ongeacht de regionale oorsprong, aldus de uitspraak.
In de VS ligt men dus niet wakker van de bescherming van herkomstbenamingen zoals bij ons in Europa. De VS hebben niet dezelfde strikte regels als Europa voor de herkomstbenaming van levensmiddelen, aldus de rechters van het Hof van Beroep. Dat is teleurstellend voor de Europese Gruyère kaas producenten.
